Protezy szkieletowe

Uzupełnienie to stosowane jest w przypadku braków zębowych zbyt rozległych na uzupełnienie mostem. Część główną stanowi tutaj metalowy szkielet, zaopatrzony w klamry i ciernie, który jest na tyle cienki i zredukowany, iż praktycznie nie przeszkadza użytkującemu, aczkolwiek wymaga adaptacji ze strony pacjenta, ponieważ jest to wciąż ciało obce w jamie ustnej. Na metalowym szkielecie są mocowane brakujące w jamie ustnej zęby. Ciernie to wypustki opierające się na żujących powierzchniach zębów i przenoszące tym samym siły żucia przez zęby i ozębną na kości szczęk. Jest to fizjologiczny sposób przenoszenia sił zgryzowych na kości.

W przypadku protez osiadających wszystkie siły wyzwalane podczas żucia obciążają pozostały po usunięciu zębów wyrostek zębodołowy, co prowadzi do nadmiernego zaniku i niszczenia kości. Również błona śluzowa i okostna uczestniczą w przenoszeniu sił, ale w dużo mniejszym stopniu niż w przypadku protez osiadających.

Za utrzymanie protez na podłożu odpowiadają klamry. Jednak z uwagi na mało estetyczny wygląd są one coraz częściej zastępowane przez mocowane na koronach zasuwy, zatrzaski i korony teleskopowe.

Protezy szkieletowe są „najzdrowszymi” dla pacjenta ruchomymi uzupełnieniami protetycznymi. Oczywiście wszędzie tam, gdzie istnieją warunki do wykonania protez stałych ( mostów, implantów),  należy dążyć do ich wykonania, ponieważ stanowią one najlepsze rozwiązania protetyczne.